فصل اول:   مقدمه و مروری بر مقالات

مقدمه……………………………………………………………………………………………………. 4

کامپازیت رزین ها………………………………………………………………………………………… 6

ویژگی های فیزیکی رزین کامپازیت ها…………………………………………………………………. 7

ویژگی های کاربردی کامپازیت رزین ها………………………………………………………………… 9

ویژگی های نوری کامپازیت رزین ها……………………………………………………………………. 10

کامپازیت های معمولی…………………………………………………………………………………. 12

کامپازیت‌های میکروفیل………………………………………………………………………………….. 13

کامپازیت‌های هایبرید……………………………………………………………………………………. 14

کامپازیت‌های قابل سیلان………………………………………………………………………………. 14

کامپازیت‌های متراکم شدنی…………………………………………………………………………… 15

کامپازیت‌های نانوفیل……………………………………………………………………………………. 16

چسبندگی به مینا و عاج……………………………………………………………………………….. 17

چالش‌های موجود در چسبندگی به عاج……………………………………………………………… 19

طبقه بندی ادهزیوها…………………………………………………………………………………….. 22

ادهزیوهای Etch & Rinse یا توتال اچ………………………………………………………………….. 22

ادهزیوهای etch & rinse  سه مرحله‌ای در مقابل دو مرحله‌ای……………………………………… 25

ادهزیوهای سلف اچ……………………………………………………………………………………… 26

نسل اول مواد اتصال یابنده………………………………………………………………………………. 31

نسل دوم مواد اتصال یابنده………………………………………………………………………………. 33

نسل سوم مواد اتصال یابنده……………………………………………………………………………. 34

نسل چهارم مواد اتصال یابنده……………………………………………………………………………. 36

نسل پنجم مواد اتصال یابنده…………………………………………………………………………….. 37

نسل ششم مواد اتصال یابنده…………………………………………………………………………… 38

نسل هفتم مواد اتصال یابنده…………………………………………………………………………….. 39

کاربرد ادهزیو رزین…………………………………………………………………………………………. 40

ریزنشت……………………………………………………………………………………………………… 41

انواع روش‌های آزمایشگاهی بررسی ریزنشت………………………………………………………….. 44

مروری بر مقالات…………………………………………………………………………………………….. 48

بیان مسئله ………………………………………………………………………………………………….. 56

هدف کلی………………………………………………………………………………………………….. 56

اهداف اختصاصی……………………………………………………………………………………………. 56

فصل دوم: مواد و روش ها

مواد و روش ها………………………………………………………………………………………………. 58

انتخاب و آماده سازی نمونه ها…………………………………………………………………………… 60

انجام روش های ارزیابی ریزنشت………………………………………………………………………….. 63

متغیرها……………………………………………………………………………………………………… 71

روش تجزیه و تحلیل داده ها………………………………………………………………………………. 72

فصل سوم: یافته ها

یافته ها………………………………………………………………………………………………………. 73

قسمت اول…………………………………………………………………………………………………… 73

قسمت دوم : تحلیل داده ها………………………………………………………………………………. 75

فصل چهارم: بحث

بحث……………………………………………………………………………………………………………81

فصل پنجم: نتیجه‌گیری و پیشنهادات

نتیجه گیری و پیشنهادات …………………………………………………………………………………. 87

منابع……………………………………………………………………………………………………………88

Abstract…………………………………………………………………………………………………….

چکیده:

هدف

هدف از این مطالعه مقایسه ریزنشت ادهزیو توتال اچ و سلف اچ به سه روش Fluid filtration،  Dye penetration و Dye extraction ، همچنین تعیین ارتباط اماری این سه روش با یکدیگر بود.

مواد و روشها

در این مطالعه آزمایشگاهی برروی سطوح باکال در 3/1 سرویکال تعداد 72 دندان پره مولر کشیده شده انسانی، حفرات کلاس پنج، تا mm1 زیر CEJ تراشیده شد. در نیمی از حفرات ادهزیو توتال اچ Opti bond solo plus و نیمی دیگر ادهزیو سلف اچ All in one بکار برده شد، سپس تمام حفرات با کامپازیت لایت کیور به نام Herculite XRV ترمیم شدند و  براساس روش اندازه گیری ریزنشت نمونه ها به سه گروه اصلی 24 تایی و هر گروه براساس نوع ادهزیو مصرفی به دو زیر گروه 12 تایی تقسیم شدند: در گروه اول آزمایش جهت ارزیابی ریزنشت نمونه‌ها از روش  Dye extraction، در گروه دوم از روش Dye penetration و در گروه سوم از روش
 Fluid filtration استفاده شد. در زیر گروه اول هر گروه ادهزیو توتال اچ Opti Bond Solo Plus و در زیر گروه دوم ادهزیو سلف اچ Opti Bond All in One بکار رفت. جهت آنالیز داده ها از ازمونهای t زوجی و من ویتنی و ضریب همبستگی با سطح معناداری 05/0 =α استفاده شد.

یافته ها

در مورد مقایسه ریزنشت دو نوع ادهزیو مصرفی، برای روش dye extraction بین ریزنشت این ادهزیوها تفاوت معنی‌داری وجود نداشت(657/0=P). برای روش dye penetration نیز تفاوت در ریزنشت ادهزیوها معنی‌دار نبود(755/0=P) ولی در مورد روش Fluid filtration ریزنشت ادهزیو سلف اچ به طور معنی داری بیشتر از ادهزیو توتال اچ بود(012/0=P).

همچنین ارتباط معنی داری بین روش های مختلف ارزیابی ریزنشت برای ادهزیوهای متفاوت بدست نیامد( 05/0P>).

نتیجه گیری

با توجه به داده های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که با کاربرد روش Fluid filtration جهت ارزیابی ریزنشت، ادهزیو سلف اچ Opti Bond All In One ریزنشت بیشتری را از ادهزیو توتال اچ Opti Bond Solo Plus دارا می‌باشد.

مقدمه:

یکی از مواد زیبایی جهت ترمیم ضایعات و پوسیدگی‌های کلاس پنج، کامپازیت‌های لایت کیور همراه با ادهزیوهای عاجی مختلف سلف اچ یا توتال اچ می‌باشد که باعث چسباندن ماده کامپازیت به عاج دندان می‌شوند(1). چسبندگی به عاج هنوز هم نسبت به چسبندگی به مینا چالش برانگیز بوده و ترمیمی چسبنده ممکن است به شکل باکفایت به سطح عاج اچ شده متصل نگردیده و باعث شکل گیری درز لبه‌ای و ریزنشت گردد(2).

مطالعات آزمایشگاهی گوناگونی بر روی ریزنشت ادهزیوهای سلف اچ و توتال اچ که عموماً دربرگیرنده ترمیم‌های کلاس پنج کامپازیتی است، انجام شده است. در این مطالعات جهت اندازه‌گیری ریزنشت، نمونه‌ها در محلولهای رنگی مختلفی مثل متیلن بلو، نیترات نقره یا فوشین بازی مغروق گردیده و عمق نفوذ رنگ در هر نمونه در حد فاصل رزین-عاج تعیین می‌گردد(3). جهت ارزیابی دقیقتر ریزنشت ترمیم‌های کامپازیتی علاوه بر روش های قدیمی‌تر fluid filtration و Dye penetration لازم است که از روش های جدید ارزیابی ریزنشت مثل Dye extraction استفاده گردد. در این روش جهت تعیین ریزنشت، میزان حل شدن محلول رنگی متلین بلو در اسیدنیتریک، توسط دستگاه اسپکتروفوتومتر با طول موج 550 نانومتر، اندازه‌گیری می‌گردد. بنابراین در این تحقیق نیز جهت ارزیابی دقیق‌تر ریزنشت ترمیم‌های کامپازیتی با ادهزیوهای توتال اچ و سلف اچ، علاوه بر روش های متداول fluid filtration و  dye penetration  از روش جدیدتر dye extraction استفاده شد و با در نظر گرفتن روش fluid filtration بعنوان کنترل روش هایی را که با هم ارتباط معنی‌دار دارند، مشخص نمودیم. همچنین میانگین ریزنشت ادهزیوهای توتال اچ و سلف اچ مطالعه با توجه به سه روش مختلف ارزیابی ریزنشت، مورد بررسی قرار گرفت.

کامپازیت رزین ها:

یکی از مواد زیبایی جهت ترمیم ضایعات و پوسیدگی‌های کلاس پنج که در ناحیه‌ی طوق دندانی ایجاد می‌شوند کامپازیت رزین‌های لایت کیور همراه با ادهزیوهای عاجی است. از لحاظ مشخصات هر کامپازیت دارای چهار جزء ساختمانی است: ماتریس پلیمری، ذرات پرکننده، عامل اتصال دهنده دو جزء فوق الذکر و نوعی آغازگر. ماتریس جزء متداوم است که سایر اجزاء بدان افزوده می‌شود. غالب ماتریس‌های کامپازیتها دارای اساس رزین Bis-GMA (بیسفنول A- گلیسیدیل متاکریلات) می‌باشند. برخی کامپازیتها به جای Bis-GMA از یورتان دای متاکریلات (UDMA) استفاده می‌کنند، حال آن که گروهی دیگر ترکیب دو ماده را به کار می‌برند. اخیراً برخی از سازندگان به عنوان جزیی از ماده TEG-DMA را اضافه می‌کنند (تری‌اتیلن گلیکول دای متاکریلات)، که نوعی رزین دارای گرانروی اندک است که به عنوان رقیق کننده به کار می‌رود.

فرمول ماده‌ای که از Bis-EMA استفاده می‌کند(بیسفنول A، پلی اتیلن گلیکول دی اتر دای متاکریلات) ممکن است خواص کاربردی  بهتری یافته و انقباض حجمی کمتری بیابد(4). ذرات پرکننده معمولاً نوعی شیشه (مثل شیشه باریوم) یا دی‌اکسید سیلیکون هستند که به ماتریس افزوده می‌شوند تا خواص فیزیکی آن را بهبود بخشند. پرکننده‌ها شفافیت را بهتر نموده، از ضریب انبساط حرارت کاسته، انقباض پلیمریزاسیون را کم کرده، ماده را سخت‌تر، متراکم تر و مقاوم‌تر در برابر سایش می‌نمایند. عموماً هرچه درصد پرکننده افزوده شده بیشتر باشد(چه از نظر حجمی و چه از نظر وزنی)، خواص فیزیکی کامپازیت بهتر خواهد شد، افزودن پرکننده یک حداکثر مشخص دارد، که پس از آن، ماده برای کاربرد بالینی گرانروی بیش از حد پیدا می‌کند.

سطح ذرات پرکننده به سایلن آغشته شده است. این ماده نوعی عامل اتصال دهنده است که هدف از کاربرد آن ارتقای چسبندگی به ماتریس است. بدون این عامل اتصال دهنده، کامپازیت به قدر کافی قوی نبوده و ذرات پرکننده به مجرد رسیدن به سطح، به دلیل سایش انتقالی تمایل به کنده شدن از ماتریس دارند(5). آغازگر واکنش پلیمریزاسیون کامپازیتها را فعال می کند. ایجاد فعالیت ممکن است با واکنش شیمیایی یا قرارگیری در معرض نور با طول موج صحیح، آغاز گردد. غالب مواد ترمیمی کامپازیتی رایج امروزین متکی برآغاز پلیمریزه شدن با قرارگیری در معرض نور مرئی در دامنه 460 تا 480 نانومتر (نورآبی) می‌باشند.

ویژگی های فیزیکی کامپازیت رزین ها:

کامپازیتها در سالهای اخیر دائماً در حال پیشرفت بوده‌اند و این پیشرفت به حدی رسیده که آنها را با دوام، زیبا و قابل اعتماد نموده است. در استفاده توام با یکی از سیستم های اتصال دهنده، کامپازیتها پیوندی قابل اعتماد و بادوام به مینا پیدا می‌کنند. با وجود این که اتصال به عاج هنوز در حد اتصال به مینا قابل اعتماد نیست، ولی سیستم های اتصال یابنده به عاج نیز طی سالهای گذشته متداواماً بهبود یافته است. کامپازیتها ویژگی‌های نامطلوب متعددی دارند که برای حصول موفقیت بالینی دراز مدت باید برآنها غلبه کرد. انقباض حجمی حین پلیمریزاسیون این مواد می‌تواند به بزرگی 7 درصد بوده و ایجاد نیروی انقباضی 4 تا 7 مگاپاسکالی نماید که منجر به شکست و ترک برداشتن لبه‌های مینایی می‌گردد(6و7).

تنش‌های ناشی از انقباض که در مرحله قبل از حالت ژل مانند پلیمریزاسیون روی می‌دهند به شکل موثر توسط خمش و سیلان مواد مرتفع می‌گردند و تنش‌های باقیمانده در طول زمان می‌توانند منجر به خستگی داخلی ماده و یا  خستگی در حد فاصل رزین کامپازیت با دندان گردند. این تنش ها ممکن است موجب شکل‌گیری درز بین رزین ترمیمی و دیواره حفره بخصوص در نواحی دارای ضعیف ترین پیوند گردند(معمولاً عاج یا سمان). درزهای لبه‌ای ممکن است منجر به ریزنشت، حساسیت، تغییر رنگ لبه‌ای ترمیم و عود پوسیدگی گردد(8). روش‌های سخت کردن لایه‌لایه، کاربرد لاینرهای رزینی انعطاف پذیر و لاینرهای گلاس یونومر تقویت شده با رزین دیر سخت شونده، همگی برای کمک بر خنثی سازی اثرات تنش‌های پلیمریزاسیون و انقباض پیشنهاد شده‌اند(9). کامپازیتها ضریب انبساط حرارتی دو تا شش برابر بالاتر از نسج دندان دارند(10). این بدان معناست که کامپازیت در پاسخ به تغییرات درجه حرارت مثل زمان مصرف قهوه داغ یا بستنی به میزان بیش از نسوج دندان منبسط یا منقبض می‌شود. این عدم تطابق موجب از دست رفتن اتصال و ریزنشت بیشتری می‌گردد(8).

بهینه سازی مداوم سیستم های اتصال یابنده، به خنثی سازی برخی مشکلات ذاتی همراه با کامپازیتها کمک نموده است. کامپازیتهای بدون انقباض، روش های نوردهی خزنده یا نوردهی با آغاز ملایم و قوس پرانرژی پلاسما و یا کاربرد نور