میلوا و صدهم الملیک و من یردعنه الدفاع ملیکه لا یعطبِحتّی إِذا أمنَ العیونَ رَمَت بهِخُوضُ الرِّکابِ إلی مدینهِ یثربِفاحتل دارَ کرامهٍ فی معشرٍآووهُ فی سعهِ المحملِّ الأرحِب[۲۶۷]

– هنگامی که قصد کردند به پی آن به غار ثور بروند بر در غار تار بافته شده عنکبوت را یافتند
– خداوند آن تارها را (برای حفظ پیامبر) ساخته است پس رهبر (گروه کفار) آنها گفت: در غار چیزی برای جوینده وجود ندارد.
– روی برگرداندند و پروردگار آنها را باز داشت (از رفتن به داخل غار) و هر کس که امنیت او را به هم بزند پروردگارش او را رها نمی کند.
– هنگامی که چشم ها از پیامبر (ص) برداشته سرپای رکاب پیامبر (ص) را به شهر یثرب رساند.
– پس سرای کرامت را در میان جمعی تصرف کرد و او را در بهترین محل پناه داد (که مردمش او را خوش آمد گویی کردند).
«عبدالرحیم برعی» پیرامون این واقعه و اعجاب تار عنکبوت می گوید:

– و عنکبوت با تنیدن تار مخفی کرد خانه ای را (غاری) که پیامبر (ص) در آن بود برای اینکه کفار که در پی پیامبر (ص) بودند را گمراه کند.
۴-۱-۷- وفات پیامبر (ص)
روح مقدس و بزرگ آن سفیر الهی، نیم روز دوشنبه در ۲۸ ماه صفر، به آشیان خلد پرواز کرد زمانی که پیامبر (ص) در بستر بیماری بود دخترش زهرا (س) در کنار بستر وی نشسته و چهره ی نورانی او را نظاره می کرد و اشعار معروفی را که ابوطالب در حق پیامبر سروده بود را زمزمه می کرد. حضرت فرمود: به جای آن اشعار این آیه را تلاوت کن.[۲۶۹]
«و ما محمّد الا رسولٌ قَد خَلَت من قبله الرُّسل أفان مات او قَتل إِنقَلبتُم علی اعقابکم»[۲۷۰]
محمد پیامبری است که پیش از او پیامبرانی آمدند و رفتند آیا هرگاه او بمیرد و یا کشته شود عقب گرد می کنید.
بعد از آنکه پیامبر (ص) ب رحلت نمودند امیر مومنان جسد مطهر پیامبر (ص) را غسل داد و کفن کرد زیرا پیامبر (ص) فرموده بود که نزدیک ترین فرد مرا غسل خواهد داد و این شخص جز علی کسی نبود. و نخستین کسی که بر پیامبر (ص) گرامی اسلام نماز گذارد امیر مومنان بود. سپس یاران پیامبر، دسته دسته جسد او را نماز گذاردند و این مراسم تا ظهر سه شنبه ادامه داشت. و سپس تصمیم بر آن شد که جسد مطهر پیامبر را در همان حجره ای که درگذشته بود به خاک بسپارند و علی (ع) به همراه فضل و عباس مراسم دفن را انجام داد.
این غروب، غروب آفتاب زندگی شخصیتی بود که با فداکاری خستگی ناپذیر خود سرنوشت بشر را دگرگون ساخت و صفحات نو و درخشانی از تمدن به روی انسانها گشود.
با درگذشت او مشکلات فراوانی در ادامه ی رسالت و تعقیب اهداف او پدید آمد که بارزترین آنها
مسأله ی خلافت و موضوع رهبری جامعه ی اسلامی بود.[۲۷۱]
و شروع این مشکلات از زمانی بود که هنوز پیامبر (ص) را دفن نکرده بودند و آنها در سقیفه ی جانشین برای رهبری انتخاب می کردند و این در حالی بود که پیامبر (ص) در غدیر خم جانشین خود را معرفی کرده بود.
«مهیار دیلمی»[۲۷۲] در رابطه با این بی احترامی مردم نسبت به پیامبر (ص) و ماجرای سقیفه می گوید:

این بیت اشاره به ماجرای سقیفه دارد که حضرت علی (ع) مشغول غسل و کفن پیامبر (ص) بودند در همان حال اصحاب جانشین انتخاب می کردند.
بترسید از خدا ای قوم آیا این مطابق رضای خداوند است که پیامبر (ص) فرمان اطاعت و فرمانبرداری را ابلاغ کند و هنوز او را غسل و کفن نکرده اند نافرمان او شوید.

و این بیت اشاره به حدیث پیامبر (ص) در غدیر خم دارد که جانشین خود را انتخاب می کند و می گوید: «من کنتُ مولاه فهذا علی مولاهُ»
او سفارش خود را می کند و ما را به سوی او (علی) فرا می خواند ولی ما می پنداریم که او دین و آیین خود را مهمل و بی کس رها نموده است.