تفکر شهودیدریافت اصول و مفاهیماکتشاف و یادگیریآزوبلتحریک کنجکاوی ذهنی با ارائه پیش سازمان دهنده هاکنجکاوی،دستکاری،درک و فهممعنی دار شدن مطلب جدیدکشف روابط و یادگیریدیوییارائه مسائلتفکر علمیراه حلحل مسائل و یادگیری

نکته مهمی که در روش حل مساله مورد توجه است ارائه محتوا به صورت مساله است تا یادگیرنده نسبت به آن حساس شده و نسبت به حل آن برانگیخته شود. رومی (۱۹۶۸) نیز اصرار می ورزد که محتوا باید به شکلی باشد که فرد را نسبت به یادگیری برانگیزد. از این جهت رومی محتوایی را که سوالاتی مطرح می سازد و بلافاصله به آن پاسخ نمی دهند را در زمره محتوا و جملات فعال دسته بندی می کند.
در مورد مساله انگیزشی دانش آموز برای یادگیری که مورد توجه برونر (۱۹۷۲) در “یادگیری اکتشافی” و آزوبل (۱۹۶۸) در “یادگیری معنادار” و دیویی (۱۹۳۸) در “شیوه پژوهش” و از نظر پیاژه (۱۹۷۲) در “یادگیری شناختی” است، از دست دادن تعادل می باشد. رومی آن دسته از مقولات محتوایی را که به صورت عبارتی مطرح می شوند که برای جلب توجه هستند در زمره مقولات فعال دسته بندی می کند.
در زمینه نقش یادگیرنده در جریان یاددهی – یادگیری، رومی معتقد است که آموزش علوم باید به شیوه تجربی، آموزشی و آزمایشگاهی محور باشد. اگر چه کتاب درسی نقش مهمی را در یادگیری بازی می کند، ولی رومی معتقد است که در حد امکان یادگیرنده خود باید در آزمایشگاه موضوعات را مورد بررسی قرار دهد و در همه حال فعالیت باید به عهده یادگیرنده باشد.
ویلیام رومی در مورد فعالیتهای آموزشی مراحل زیر را پیشنهاد می کند که با حل مساله دیویی همخوانی کامل دارد و در جدول زیر نظرات رومی با دیویی در زمینه مراحل فعالیت های آموزشی مقایسه می گردند .(صداقت، ۱۳۷۴ ، ص ۳۲).
جدول شماره (۲-۲) مقایسه مراحل فعالیتهای آموزشی از نظر رومی و دیویی