مقدمه

فصل اول : كلیات

1-1- دلایل انتخاب موضوع

2-1- سوال اصلی

3-1- فرضیه اصلی

4-1- سوالات فرعی

5-1- فرضیه های فرعی

6-1- اهداف پژوهش

7-1- روش پژوهش

8-1- دشواری های پژوهش

9-1- سازماندهی پژوهش

10-1- پیشینه تحقیق

11-1- معرفی منابع و ماخذ

فصل دوم : نگاهی به خاندان و زندگانی شیخ صدوق

1-2- معرفی خاندان شیخ صدوق

2-2- ابن بابویه از زمان تولد تا وفات

3-2- سفرهای شیخ صدوق در جستجوی علم و حدیث 

4-2- نظر علما و دانشمندان در مورد شیخ صدوق 

5-2- اساتید شیخ صدوق

6-2- شاگردان شیخ صدوق

فصل سوم : تألیفات و شرح مختصری از آثار علمی شیخ صدوق

1-3- تقسیم بندی ادواری حدیث از زمان پیامبر اسلام(ص) تا پایان عصر شیخ صدوق

2-3- تابیفات و آثار شیخ صدوق

3-3- ویژگی های آثار شیخ صدوق 

4-3- شرح مختصری از برخی آثار شیخ صدوق 

فصل چهارم : بررسی اوضاع سیاسی – مذهبی در دوران شیخ صدوق

1-4- اوضاع سیاسی و موضع گیری عباسیان در مواجهه با تشیع تا عصر شیخ صدوق 

2-4- موضع گیری مذهبی سیاسی سامانیان در عصر شیخ صدوق 

3-4- آل بویه و روابط گسترده با فرهنگ تشیع در زمان ابن بابویه 

فصل پنجم : شیخ صدوق در دوران حیات و تاثیرات آن پس از فوت ایشان

1-5- نگارش كتب و حراست از میراث تشیع

2-5- برگزاری مناظرات كلامی در مواجه با تشیع ستیزی

3-5- تلاش برای رونمایی از چهره حقیقی اهل بیت (ع)

4-5- تلاش در جهت تنظیم اعتقادات شیعه

نتیجه گیری

فهرست منابع و ماخذ                                          

چكیده:

ابوجعفرمحمدبن‌علی(ابن بابویه) یكی از چهره‌هایی علمی برجسته عالم تشیع است كه در قرن‌چهارم هجری می‌زیسته و با بهره وری از اصالت نژادی، استعداد ذاتی، كوشش در تحصیل علوم دینی و پیروی دقیق از سیره‌های علوی، قله های علم و فضیلت را فتح كرد و با همت بلند و ذهن پویای خود در آسمان فضیلت چنان اوج گرفت كه در‌آغاز جوانی در شمار حدیث شناسان و فقیهان بلند پایه ی مكتب ائمه‌ی معصوم (ع) در آمد.

بعلاوه وی یكی از مولفان كتب اربعه‌ی شیعه به حساب می‌آید كه توانسته در آثار خود، سره را از ناسره تمیز دهد و آنچه نقل كرده از چنان ارزش علمی برخوردار است كه لقب صدوق و رئیس المحدثین را برای وی برگزیده‌اند.

در این پژوهش سعی شده است كه زندگی و آثار این محدث بزرگ با توجه به اوضاع سیاسی ، اجتماعی و مذهبی آن روزگار بویژه نقش و تاثیر وی در گسترش و تعلیم مفاهیم شیعی مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.

واژگان كلیدی: شیخ صدوق ، ابن بابویه ، تشیع ، حدیث ، آل بویه

مقدمه:

رسول خدا (ص) فرمودند: ((بار خدایا، جانشینان را مورد رحمت و مرحمت قرار ده. سوال شد: ای رسول خدا جانشینان شما چه‌كسانی هستند؟ فرمودند: همانها‌كه پس از من ظاهر شوند، احادیث و سنن مرا روایت كنند، و مفاد آن را به مردم آموزش دهند)).

دانسته است كه احادیث پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) پس از قرآن كریم مهمترین منبع شناخت جهان‌بینی اسلامی و احكام و مقررات دینی است كه البته آیات متعددی از قرآن، بر اعتبار و جاودانگی آن گواهی می‌دهد.

به همین دلیل حفظ و حراست این سرمایه‌ی عظیم فكری و انتقال آن به نسل‌های بعد رسالتی بزرگ بشمار می‌رود كه در طول تاریخ علمای دینی و مجتهدان و بویژه محدثان بزرگ بار این رسالت را به دوش     كشیده‌اند.

در واقع دانشمندان دینی در طول تاریخ تشیع، در همه جای جهان اسلام به خصوص در جغرافیای ایران، نقش بسزایی را در تقویت و گسترش فرهنگ شیعی ایفاء نمودند، به خصوص ظهور آنان در قرون سوم و چهارم هجری فصل جدیدی بود كه توانست روح در كالبد تشیع بدمد و آن را بارور و پرثمرتر گرداند و مردم را به سوی سرچشمه‌ی زلال این مذهب سوق دهد و جامعه‌ی شیعی را از مظلومیت اعتقادی نجات بخشدو مجوعه‌ی ایدئولوژیكی تشیع را كه حتی برای خود شیعیان هم‌مشخص نبود، روشن گرداند. هر چند در این قرن(چهارم هجری‌) علماء و دانشمندان بزرگی مانند نجاشی و كلینی(متوفی 329 هـ.ق) و شیخ مفید (متوفی 413 هـ.ق) كه هر یک وزنه ای برای قدرت اسلام و تشیع به شمار می‌آمدند، توانستند با تلاشهای فرهنگی خود، خدمات ارزشمندی را در جهت نشر و گسترش فرهنگ شیعی بر انجام رسانیده و عامل‌مهمی در توسعه‌ی پایدار تشیع گردند. با این وجود نقش‌شیخ صدوق از تمامی ‌آنان پر رنگ‌تر می کند.

ابن بابویه ملقب به رئیس المحدثین و شیخ صدوق ؛ بعد از سال (305 هـ.ق) با دعای حضرت ولی عصر (عج) در شهر مقدس قم دیده به جهان گشود و پس از فراگیری علوم مقدماتی، علم حدیث و فقه را از بزرگان قم مانند پدرش علی بن بابویه و محمد بن حسن بن ولید، پیشوای فقهای قم و دیگران آموخت و به منظور دیدار با بزرگان تشیع و فراگیری علوم اسلامی و احادیث ائمه‌ی معصوم (ع) به ممالك اسلامی از ری تا بلخ و بخارا و از آنجا تا بغداد و كوفه و مكه و مدینه و دیگر مناطق مسافرت نمود و از مشایخ بزرگ جهان اسلام استماع حدیث كرد و توانست كوله بار علمی خود را پر بارتر گرداند و در شمار محدثین بزرگ شیعه در آید.

1-1- دلایل انتخاب موضوع:

بعد از رحلت پیامبر (ص) حدیث به وضع اسفباری گرفتار شد. از یک سو روی كار آمدن خلفا و منع كردن آنها از كتابت حدیث و از طرف دیگر افراط و تفریط‌گری‌های صحابه و تابعین در ترویج حدیث، مشكلات بسیاری را رقم زد و از اعتبار حدیث كاست. در نتیجه‌گروهی از دانشمندان اسلامی به‌فكر افتادند تا احادیث درست را از نادرست تفكیک كنند، كه در این میان بسیار زیاد است، وی به عنوان یكی از سه نویسنده‌ی كتاب‌های‌مرجع در رابطه با حدیث، تمامی اخبار و احادیث را با سلسله سند آن ضبط كرده است. هم چنین نقش بسیار والایی در حفظ و گسترش معارف شیعی داشته و متخصص شناخت حدیث بود و تا اطمینان نمی كرد كه حدیثی معتبر است، هرگز آن را نقل نمی‌كرد و به همین دلیل است كه به رئیس المحدثین، شهرت دارد. وی در شناخت احادیث آگاه و در حفظ منابع و جمع آوری آنها بسیار كوشا بود تا جایی‌كه با گذشت بیش از هزار سال هنوز تالیفات شیخ اعتبار و ازرش‌های خود را حفظ كرده است.