چکیده

هدف این تحقیق بررسی تاثیر آموزش درسکار محور بر پیشرفت توانایی گفتاری، خود گردانی، و خلاقیت زبان آموزان ایرانی سطح میانه می باشد. گروهی متشکل از 52 زبان آموز ایرانی در سطح میانه بر اساس نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به دو گروه تجربی ( برگ موضوع رمانمند و خلاصه سازی زبانی) تقسیم شدند. به منظور بررسی فرضیه ی اصلی تحقیق انووای دو طرفه (a two- way ANOVA) برای مقایسه میانگین دو گروه در پس آزمون توانایی گفتاری، خلاقیت و خودگردانی زبان آموزان اجرا شد. بر اساس نتایج بدست آمده در این تحقیق می توان نتیجه گرفت تفاوت معنا داری

 بین میانگین گروه خلاصه سازی زبانی و برگ مضوع زمانمند در سه آزمون وجود دارد. بعلاوه میانگین بدست آمده در پس آزمون توانایی گفتاری، خلاقیت و خودگردانی مشخص کرد که گروه برگ موضوع زمانمند در مقایسه با گروه خلاصه سازی زبانی در این سه آزمون بهتر عمل کردند. همچنین می توان نتیجه گرفت که تفاوت معناداری بین زبان آموزان ایرانی در پس آزمون توانایی گفتاری، خلاقیت و خودگردانی صرف نظر از گروه تشکیل دهنده وجود دارد. در مجموع می توان بیان کرد که آموزش درسکار محور می تواند بر توانایی گفتاری، خود گردانی و خلاقیت زبان آموزان ایرانی تاثیر بگذارد. بنابراین موفقیت علمی زبان آموزان و ویژگی های شناختی آنها عملکرد نوعی آموزش می باشد، هر چند که میزان عملکرد ممکن است نسبت به نوع متغییر وابسته متغییر باشد.

کلید واژها: درسکار– خلاقیت- خودگردانی- برگ موضوع زمانمند- خلاصه سازی زبانی