پایان نامه : بررسی رویکردهای نقاشی منظرهپرداز آمریکا و اروپا در پنج دهه اخیر |
منظرهپردازی در قرن حاضر تعریف سنتیاش را از دست داده و موجودیت آن بهعنوان یک ژانر منسجم و واحد زیر سوأل رفته است. مطالعات مرتبط با آن هم تبدیل به شاخهای بینارشتهای شده و شناخت و بررسی آثار مربوطه نیازمند درک منابع بسیار متنوع در رشتههای متعدد دانش است. با توجه به فقدان منابع فارسی در این زمینه، اهمیت رو به رشد این ژانر و در نهایت نیاز شخصی نگارنده به مطالعه
بیشتر در این حوزه (به دلیل ارتباط این موضوع با آثار نقاشی) این پژوهش قصد دارد تا با ارائه
نظریهها و پژوهشهای مربوطه، تعاریف و معانی مختلف منظره در هنر و یا به طور کلی را مورد بررسی قرار دهد، تا از این طریق به سوألات این تحقیق پاسخ دهد. در این زمینه شیوه بهکار رفته ارائه گروه شش نفره نقاشان منظرهپرداز شامل: مارک لومباردی، الیگیرو بواِتی، رابین اُنیل، بنجامین ادواردز، دیوید هاکنی و آنزلم کیفر، بررسی آثار آنها در کنار تئوریهای مطرح شده و ارائه جدولی از مشترکات آثار این هنرمندان بهعنوان کلمات و موضوعات کلیدی در منظره معاصر است. نتایج برآمده از این پژوهش به اختصار عبارتند از:
منظره پردازی بهعنوان یک ژانر دیگر آن انسجام و پیوستگی سابق خود را ندارد و مرزهای آن در حال حل شدن در ژانرهای دیگر است و هنرمندان با بهکار بردن موضوعات و مفاهیم مختلف و با بهره گرفتن از
رسانه های گوناگون تغییرات اساسی در بدنه این ژانر بهوجود آوردهاند. با این حال منظرهپردازی بهعنوان یک موضوع و ژانر نه تنها كمرنگ نشده است بلكه پس از وقفهای كوتاه با قوت هرچه بیشتر در هنرهای تجسمی ظاهر شده است.
در میان مفاهیم گسترده مطرح شده در آثار نقاشی منظره، زمان، سیاست و هویت، در میان جنبه های مختلف، جنبه روایی، تراژیک و بدبینی و در میان عناصر بكار رفته، متن و نوشتار از سایرین برجسته ترند.
همانگونه كه پیش از این هم از شیوه آیكونوگرافی در درك مفاهیم عمیق آثار هنری استفاده شده است،
میتوان با بررسی آیكونوگرافیک در اینگونه آثار(منظره) پی به شرایط دوران خلق آثار برد و به تحلیل
آنها پرداخت.
کلیدواژه ها- منظرهپردازی، نقاشی، منظره معاصر،آیکونوگرافی، سیاست، نقشه
فهرست مطالب
فصل اول. 1
مقدمه. 1
فصل دوم. 9
مروری بر پژوهشها 9
2-1-تئوری منظره. 10
2-1-1-منظره و هویت : دایان هریس… 11
2-1-2-چشمانداز یا فضا : کنث آر. الوینگ… 13
2-1-3-اهمیت تاریخ: هانا یوهانسن.. 15
2-2-آیکونوگرافی منظره : استیون دی. هوشلر. 16
2-3-نقشه به مثابه قدرت : جی. بی. هارلی.. 18
2-3-1-زمینه های سیاسی نقشه. 20
2-3-2-روشهای استفاده از نقشه. 20
2-3-3-سمبلیسم کاتوگرافیک قدرت.. 21
2-4-منظره و هنر غرب.. 22
2-4-1-از زمین تا منظره، از منظره تا هنر. 22
2-4-2-منظره، امر فرعی.. 23
2-4-3-منظره، مکان دلپذیر. 23
2-4-4-مناظر خوشنما 24
2-4-5-منظره و نقشه. 24
2-4-6-قاب منظره. 26
2-4-7-امر شکوهمند. 31
2-4-8-طبیعت: تصویر یا فعل و انفعال. 31
2-4-9-از منظره تا زمین.. 32
2-5-منظره معاصر در هنر: کوین پیترز. 33
فصل سوم. 35
هنرمندان منظرهپرداز معاصر. 35
3-1-دیوید هاکنی(1937-) 37
3-2-آنزلم کیفر(1945-) 45
3-3 رابین اُنیل(1977-) 52
3-4-بنجامین ادواردز(1970-) 60
3-5-مارک لومباردی(1951-2000) 66
3-6-الیگریو اِ بواِتی(1940-1994) 76
فصل چهارم. 83
نتیجه گیری.. 83
فهرست منابع فارسی: 90
فهرست منابع لاتین: 90
کتابها: 90
نشریات: 91
سایتها: 91
فهرست منابع تصویری: 95
گزارش پروژه عملی.. 99
تصاویر پروژه عملی مجموعه قلمرو نامحدود. 102
منظرهپردازی در هنر علیرغم ظهور دیرهنگامش ریشهای دیرینه دارد. حتی اگر منظرهپردازی را هم در نظر نگیریم، رابطه تنگاتنگمان با طبیعت ما را از توجه به منظره و محیط اطرافمان ناگزیر می کند. ما درون طبیعت زندگی میکنیم و “قرنهاست که در ذهن خود عمل تبدیل زمین به منظره را انجام میدهیم.”
(اندروز، 1388 :11)
منظره در دیدگاه افراد مختلف تعاریف مختلف پیدا می کند؛ برخی مانند آلبرتی آن را فضا و نمایی دلپذیر میدانند (اندروز،1388: 74) که از دوردست به آن مینگریم، گروهی مانند جیل کاسید آن را
محیطزیستی در نظر میگیرند که پویا است و به طور مداوم تغییر می کند -ممکن است این تغییر
پروسهای طبیعی باشد مانند فرسایش خاک و یا تحت تأثیر انسانها مانند ساخت شهر و قطع درختان- و برای گروهی دیگر مانند دنیس کاسگرو ساختاری اجتماعی است که منتج از پیشینه فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ساکنان آن است. منظره هر کدام از اینها که باشد، سرآغازش به طور جدی در تاریخ هنر در قرن شانزدهم و بهواسطه استفاده هنرمندان از[اصطلاح] آن بهعنوان یک عبارت تکنیکی به منظور تصویر یک نما بود.
منظرهپردازی تا اوایل و اواسط قرن شانزدهم در تصاویری که حاوی پیامهای تاریخی یا مذهبی بودند، در پسزمینه قرار داشت و زمینهای برای فعالیتهای انسانی بود. اما در همین قرن بود که هنرمندان مسلم شمال اروپا با استقلال بیشتری شروع به منظرهپردازی کردند. در مباحثات تئوری نیز پرداخت به ایده منظرهپردازی تا این قرن ممکن نشده بود. “جووانی پاولو لامازو[3] اولین نویسندهای بود که به طور رسمی زیباییشناسی منظره را با ایجاد تمایز میان مکانهای ممتاز[4] و مکانهای لذتبخش[5] در اثرش بهنام
رسالهای در مورد هنر نقاشی[6](1584) مورد بحث قرار داد (His, 1936) علیرغم وجود تعداد زیاد
نقاشیهای منظره در قرن شانزدهم، نقاشی منظره تا ظهور مکاتب هلندی و فنلاندی و آثار هنرمندانی چون رویسدال، روبنس در قرن هفدهم به موفقیت نائل نشد. در این قرن بود که افرادی مانند
راجر د. پایلز، آندره فلایبن و ساموئل وان هوگستراتن ایده منظره را تعریف و دستهبندی کرده، ارتقا دادند. در قرن هجدهم نقاشی منظره در پاسخ به جو سیاسی و اجتماعی که توسط رژیمهای کهن انگلستان، فرانسه و باقی اروپا بهوجود آمده بود، گسترش یافت و رویکردهای تازهای نسبت به محیط طبیعی پدیدار شد. به طور خلاصه در طول این قرن نقاشی منظره مورد توجه و علاقه مندی رو به رشد از جانب هنرمندان و حامیان هنری واقع و تبدیل به ژانری هرچه بیشتر قابل احترام شد. همراستا با این فعالیتها بازتابهای مهمی در رابطه با ایده منظره -بهخصوص در ارتباط با امر والا[12]- بهوجود آمد. پس از وقایع و تحولات عظیم وابسته به انقلاب فرانسه هنر منظرهپردازی در قرن نوزدهم به ژانر اصلی هنرمندان و حامیان هنری و مجموعهداران شد. این دوران با ظهور جنبشهای امپرسیونیسم و پستامپرسیونیسم اروپا و رودخانه هادسن در آمریکا، دوران اوج شکوفایی نقاشیهای منظره شد.
در سال 1800 دیدگاه های هنر منظرهپردازی، هم در صحنهپردازی و هم در موضوع دراماتیک شدند که این رویکردی کاملاً انقلابی بود. با آغاز جنبش رمانتیک در اواخر سده هجدهم و در اوایل سده نوزدهم مفهوم منظرهپردازی دچار تحول شد. بازنماییهایی که از طبیعت میشد بهمنظور نشان دادن والایی و عظمت و شکوه مناظر کوهستانی، سادگی و طبیعی بودن مناظر روستایی و قدرت و وسعت اقیانوسها و دریاها بهکار میرفتند. در عین حال همگام با روند صنعتیشدن و زندگی شهری در اروپا حس نوستالژی در مردم برای مکانهای بکر و دستنخورده قویتر میشد و منظرهپردازی از جستجوی مناظر خوشنما به تلاش برای تجربه تعالی و پیوند با روح و معنویت بهواسطه تعمق و تفکر در طبیعت تغییر پیدا کرد. بنابراین نه تنها این نقاشیها تجسم حقیقت طبیعت بودند، بلکه برای برانگیختن احساسات بشری و بیان آنها تصویر میشدند.
در قرن بیستم منظره بهعنوان یک ژانر به حیات خود ادامه داد. البته به نوعی متفاوت و تحت تأثیر
جنبه های مختلف هنری، با الهام از جنبش فوتوریسم مناظری با رنگهای غلیظ و سرزنده و شاید زننده که بر کیفیتهای نقاشانه و رنگ تأکید میکردند شکلگرفت. مناظر هنری ماتیس، آندره درن و
موریس د. ولامنیک بهعنوان نسخه توسعه یافته مناظر پستامپرسیونیستی بودند که با پُینتیلیسم و نئوامپرسیونیسم ترکیب شده بودند. سزان که مناظر طبیعی را به فرمهای هندسی، خطوط و رنگ تقلیل داده بود منبع الهام کوبیستها شد و آنها متأثر از او قواعد کوبیسم را در خلق مناظر بهکار بستند.
“منظرهپردازان اکسپرسیونیست آلمان که متأثر از فوویستها و به طورکلی هنر بدوی
بودند، با تشکیل گروه پل با نگاه به تاریخ هنر و هنر گوتیک از رنگهای روشن و خطوط کنارهنمای
ضخیم استفاده کردند تا سیاستهایی که در بیانیههاشان اعلام کرده بودند دنبال کنند.
“( The Spirit of Expressionism:Mc Taggart) کاندینسکی[18] موسس گروه سوارکار آبی از سال 1907 به بعد با مناظر شهریاش فرمی از نقاشی منظره را گسترشداد. البته او پس از سال 1912 به انتزاع کامل روی آورد.
اسکار کوکوشکا پس از جنگ جهانی اول در سفرهایش به سراسر اروپا “به کشف مشکل منظرهپردازی، ترکیب آزاد، دلبخواه و تابناک رنگآمیزی امپرسیونیستی یا فوویستی به همراه سازمانبندی سنتی فضای ژرفنمایی که ریشه در مراحل آغازین منظرهپردازی فلاندری داشت پرداخت”.(آرناسُن, 1375: 224) پس از جنگ جهانی دوم جنبشهای جدید مانند اکسپرسیونیسم انتزاعی، آپ آرت، پاپ آرت، مینیمالیسم، هنر مفهومی و… شروع به تغییر ارزشها در زمینه هنر کردند. اکسپرسیونیسم انتزاعی با تأکید بر احساسات درونی، آپ آرت با پرداختن به توهمات بصری و خطای دید، پاپ آرت با توجه به فرهنگ عامه و رسانه های جمعی، مینیمالیسم با کمینهگراییاش، هنر مفهومی با ارجحیت دادن به ایده و پرفورمنس با تأکید بر پروسه به نسبت نتیجه ژانر منظرهپردازی راتا اندازهای کمرنگ کردند تا اینکه در میانه 1960 با ظهور هنر زمینی[21] یا هنر خاکی نگاهها به سوی زمین، منظره و محیط معطوف شد. این نگرش تازه جنبه تجاری را
فرم در حال بارگذاری ...
[یکشنبه 1399-09-30] [ 02:04:00 ب.ظ ]
|